Słowo „manipulacja” wywodzi się z łaciny: „mani” to „ręka”, „pulus” to „pełny”, „kontrolowany”. W efekcie „manipulacja” to działanie, w którym świadomie „trzymamy w ręce” jakiś proces. Wpływamy na kogoś lub na sytuację w sposób świadomy, a nie przypadkiem.

Przygotowujemy się do tego wpływania. I nie ma w tym nic złego. I nie dajmy się oszukać, że techniki wywierania wpływu są dobre, a techniki manipulacji złe. To dokładnie te same narzędzia. Rok 2020 to czas pandemii, która zatrzymała świat. Od marca 2020 r. żyjemy w innym świecie.

Od pierwszego wydania Manipulacji odczarowanej pojawiły się też trzy poważne zjawiska społeczne. Jedno to #BLM; drugie to #MeToo. I świadomość zmian klimatycznych. W rozszerzeniu, w kontekście „manipulacji odczarowanej” o tym właśnie piszę.

Ta, która czyni nas ludźmi!

Człowiek. Po pierwsze - oddycha. Po drugie - manipuluje.

Manipulacja to naturalna aktywność każdego z nas. W każdej sytuacji, gdy chcemy coś osiągnąć lub czegoś świadomie pożądamy. Nawet wtedy, gdy pożądamy nieświadomie, bo z wielu chęci i żądz nie zdajemy sobie sprawy, choć w dużym stopniu kierują one naszym życiem.

Natychmiast po obudzeniu, w zależności od nastroju, poziomu hormonów, pogody zaczynamy wpływać na siebie samych. Także to, czy budzik wyciągnął nas z głębokiej czy z płytkiej fazy snu, wpływa na naszą gotowość (lub nie) do działania. Na wypadek braku gotowości uruchamiamy wypracowane wcześniej rytuały - robimy kawę, myjemy zęby... To automanipulacja, wpływ na siebie samego: żeby się chciało, kiedy się nie chce. Każdy z nas robi to non stop - tak, jak oddycha.